De rest van "Part 2".

Dus we hardenen onze handen op deze zakjes, dit doen we met de platte hand, palm, meshand (pinkzijde), knokkels (wijs&middel vinger), vuist (knokkels ringvinger&pink), achterkant hand, achterkant hand/vuist en een als laatst een variatie die jezelf wilt. 8 keer 5 minuten.
Wanneer we daar mee klaar zijn masseren we nogmaals vit da doo in onze handen en vervolgens onze ellebogen. Vervolgens doen we aan iedere zijde (linker&rechter elleboog) twee soorten elleboog stoten op dezelfde soort zakjes. Deze houden we dan in onze tegenovergestelde hand (dit doen we staant). De ene stoot is van boven af diagonaal en de andere komt ook van hoog maar recht naar beneden. 4 keer 5 minuten.
Dan de armen, we gaan weer naar de pilaren en staan dan in mabu * paarden stand). In dit geval iets meer dan huip breedte staan, voeten beetje naar binnen gericht, bekken gekanteld en knieen naar buiten drukken plus lichtjes door de benen zakken. Eenmaal in de stand begin ik met mijn rechter arm. Ik draai dan met mijn lichaam naar links en "neem mijn rechter arm mee, ontspannen". Tegerlijkertijd druk ik mijn rechter knie nog meer naar buiten, dus de tegengestelde richting. Zo sla ik de binnen kant van mijn arm, aan het uiteinde van de onderarm. Dan kom ik met mijn lichaam terug in het midden en sla de buitenkant, meer aan het begin van mijn onderarm. Nu naar rechts, zelfse methode enzovoort. Dit 20 minuten. (Voor en na masseren we ons op de plek van hardenen altijd in met vit da doo).
Na deze series is de vit da doo even niet meer nodig, maar het conditioneren van onze handen is nog niet afgelopen! De "ancestral slap" noemt Ismet deze oefening. We slaan diagonaal naar beneden een heavy bag (boxzak) 108 x met links&rechts. Je draait je lichaam mee wanneer je dit doet, bijv. linkerhand - linkerknie naar de grond en draai je heup in. Zo explosief mogelijk! Vanwaar die naam? In het Ottomaanse leger moesten jongemannen, 10 jaar lang, dit dag in dag uit doen op marmer (ietsjes anders dus). Het strategische effect ervan was dat zij paarden in één klap op het hoofd van het leven konden beroven. Dit deden ze op het meest geschikte moment, bijv. wanneer de vijand rust nam...Dan zit je als vijand dus zonder cavalrie/ontsnappings optie. Maarja Ismet is Turks, vandaar "ancestral".
Hierna doen we nog een paar aanval/verdedigings technieken en/of 10 minuten lang in mabu staan maar dan zoals het hoort (niet zoals bij het hardenen). Dit moet dan wat wijder en dieper, terwijl je alle aspecten die ik boven genoemd heb aanhoud. Het boven lichaam houd ook een bepaalde structuur aan en dit gecombineerd is dan een stand uit de style: Baiji. Ik weet niet veel te vertellen over deze style, alleen dat het erg zwaar werk is en een mogelijk Islamietische achtergrond heeft... (Mocht je wat willen zien/weten van/over Baiji zoek dan Adam Hsu op, op Youtube).

Elke trainings week eindigt op zaterdag, we sluiten af met een intense strechin sessie. Om te beginnen doen we onze standaard warm-up. Daarna komt de "19-strech". Met z'n alleleggen we onze hiel op een ijzere balk (heup hoogte). Het stambeen is volledig gestrekt. Ieder heeft een eigen springtouw (indien nodig) waarmee hij/zij vervolgens zijn/haar voet beet pakt. Dan trekken we onszelf op elke tel (19 tellen, in koor) naar voren, met de intensie je kin over&recht naar voren over je voet heen te krijgen. Deze intensie is belangrijk want anders vergist men zichzelf al gauw en gaatniet echt daadwerkelijk naar voren maar meer naar beneden. Na 19 x tellen komt het linker been en dan dit 10 x herhalen. Dit is vooral gericht op de hamstring.
Hierna komt het zelfde principe, maar nu tewk je jezelf niet meer.. Het is nu de bedoeling je bekken te kantelen, wanneer je een holle rug maakt dan trek je, hierdoor, als het ware je been naar je toe. Na hol weer terug en herhalen op tel. Je boven lichaam hoort niet/nauwelijks te bewegen. Deze oefening legt meer nadruk op de bovenbeen spier (achterkant) die in contact staat met je billen. Ik zelf heb deze oefening even opzij gelegt, want ik krijg tijdens de oefening pijn in mijn onderrug. En deze pijn heeft niets met strechen te maken, als in pijn in het gewricht. Marisol (student hier en ervaren in yoga&anotomie) vertelde me dat dit hoogst waarschijnlijk komt omdat ik de pelvis/bekken nog niet vrij genoeg kan bewegen, wat vervolgens weer komt door te strakke spieren (de spieren die deze oefening aanspreekt). Uit ervaring weet ik dat dit klopt. Dus ga ik tijdens deze strech altijd in pigeon pose liggen (yinyoga houding), om deze spieren klaar te maken voor het echte werk. Het grote verschil zit hem in het feit dat de yin houding een passieve stretch is en de andere actief. Dus of ik echt resultaat maak moet nog even getest worden.
En dan zijn we bijna klaar... bijna. Nu komt het, hoe moet ik het eigenlijk zeggen, "oefenen" van de horizontale split. Er zijn drie rondes van 20 minuten, met in elke ronde na 2 minuten, 20 seconden rust (te kort als je diep gaat, de rust is er eerder om je te plagen en een flauwe hint om te blijven in je strech. Hoe verder je komt, des te meer pijn. Dus je moet echt leren naar "de pijn toe te ademen" (visualiseren helpt) en ontspannen wanneer je lichaam op/tegen zijn limiet komt. Wanneer er te veel pijn ontstaat in een gewricht is het natuurlijk niet verboden om eruit te komen. Er is ook eventueel iemand die je eruit kan helpen mocht je dat niet meer op eigen kracht kunnen. Maar de bedoeling is toch echt de volle split te bereiken, dus bereid je maar goed voor. Toen Ismet nog aanwezig was en deze oefeningen van start liet gaan, gaf hij positive invloed... ook haalde hij bij sommige (inclusief ik) de benen voorzichtig verder uit elkaar wanneer je op je diepst zat! (Dus toch niet je diepst, het leven zit vol verrassingen). Al met al is dit een hele aparte ervaring. Je raakt natuurlijk aanzienlijk meer open vanaf onder je middel. Maar ook mentaal, soms emotioneel en misschien durf ik zelfs te zeggen spiritueel, ervaar je dit in enige mate... Ik neem aan dat dit groeit met de centimeters die je maakt. Als je echt lekker bezig bent kun je in een staat van meditatie terecht komen, soms ontstaat er ook een vorm van duizeligheid. Mensen kunnen gaan lachen en/of huilen naast af en toe wat geluiden van de ware pijn, goeie pijn.
Wanneer dit achter de rug is voel ik me over het algemeen erg goed; ontspannen en energiek. En dan is het alweer bijna tijd om naar Sanya te gaan voor het les geven en dergelijke. Maar eerst goed eten natuurlijk, ik heb nog nooit zoveel trek mee gemaakt als na een goeie sessie oefenen van de split!

Morgen is er weer meer op mijn blog! Heb weer niet genoeg tijd kunnen vinden om alles in één keer te plaatsen;p. Dus morgen eindelijk meer over de rest en ook de foto's om alles te verduidelijken/jou te vermaken;).